در گذشته انسان ها از کودکی به صورت مستقیم با طبیعت و حیوانات در ارتباط بودند، ارتباطی که در شکل گیری شخصیت کودک و ویژگی های جسمی و روحی او بسیار تأثیر گذار بود. با این وجود زندگی شهری و مدرن با ازدحام و شلوغی خود و سرگرمی های کامپیوتری و رسانه ای این فرصت آرامش بخش را از انسان امروزی سلب کرده است.
از این رو باید تلاش کرد تا کودکان را از این گرداب پرهیاهو دور کرد و در جهت ایجاد آرامش، صمیمیت، نشاط و سلامتی جسمی و روحی آن ها گام برداشت.
رابطه کودکان با حیوانات همواره رابطه ای صادقانه، دوستانه، صمیمی، عمیق و بی غل و غش بوده است؛ رابطه کودک با یک حیوان باعث می شود تا کودک مهر و عاطفه خود را بی هیچ قید و شرطی به موجود دیگری ببخشد، از او مراقبت کنند و حس مسئولیت پذیری را در خود شکوفا کنند؛ در واقع هیچ ابزار و وسیله ای نمی تواند مانند یک موجود زنده در شکل گیری شخصیت کودک شما و رشد ویژگی ها و خصایص ارزشمند در او کمک کند.
در این بین شاید تنها حیوانی که بیشترین حضور را در ذهن و خاطرۀ کودکان دارد و در تخیلات کودک نقش یک یاری رسان و دوست صمیمی را ایفا می کند، اسب است؛ تصویری که کودک از اسب در ذهنش دارد تصویری از شکوه و قدرت، آزادی و وقار، مهربانی و صمیمیت است.
اغلب ما بزرگتر ها نیز در دنیای کودکی های خود یا اسبی بوده ایم با شکوه و گریز پا که پیتیکو پیتیکو کرده ایم و یا اسبی داشته ایم سپید و قوی هیکل که به تاخت دشت ها و جنگل ها را پشت سر می گذاشتیم.
فرصت بودن در کنار این موجود بی نظیر و دوست داشتنی برای بسیاری از ما تنها در خواب و رویا بود و هیچ گاه شرایطی مهیا نگردید تا حتی برای ساعاتی بتوانیم درکنار این تابلوی بی نقص الهی روح خود را تازه کنیم.
چرا سوارکاری؟
در این میان دلایل و نکات بسیاری وجود دارد که باعث می شود از بین این همه حیوانات، اسب را به عنوان یک دوست مهربان و صمیمی و سوارکاری را به عنوان یک ورزش مؤثر و تفریحی دلچسب برای کودکان خود انتخاب کنیم:
– مراقبت از یک اسب، هر لحظه او را با چالشی جدید روبرو می کند و در این میان ذهن او پیوسته در تلاش خواهد بود تا پاسخی برای این چالش ها و چراهای پیش رویش بیابد. برانگیختن حس کنجکاوی همراه با تعهدی که کودک نسبت به اسب خود احساس می کند، کودک را وادار می کند تا بیاموزد که همیشه بهترین راه را انتخاب کند و نه ساده ترین و سطحی ترین راه را.
– هیچ ورزش یا فعالیت دیگری همانند سوارکاری و بودن در کنار اسب، روح را به آرامش و سبکی نمی رساند.
– سوارکاری علاوه بر این که ورزش و تفریحی بی همتاست، مزایای دیگری هم دارد که به صورت ذاتی با روح ما پیوند می خورد. بزرگترین هدیه ای که بودن در کنار این موجود به کودک ارزانی می کند، رشد معنوی و روحی اوست.
– برای کودکان، نگهداری و مراقبت از یک اسب و اسب سواری یک فعالیت بدنی مناسب قلمداد می شود. از این رو نگرانی های ما در رابطه با سلامت جسمی و مشکلاتی چون اضافه وزن و مشکلات ناشی از چاقی به کلی برطرف خواهد شد.
– حضور کودکان در محیط خارج از خانه و در فضایی پاک و طبیعی، این امکان را به آن ها می دهد تا شادمانی روح خود را شکوفا کنند و به تقویت نیروهای احساسی خود بپردازند.
– سوارکاری، تعادل روح و جسم فرزند ما را به دنبال خواهد داشت.
– اعتماد به نفس و داشتن یک روحیه مستقل از ویژگیهای بارز کودکانیست که در کنار اسب به فعالیت و ورزش مشغولند.
– کودک با آموختن تکنیک های مراقبت از اسب، می آموزد تا چگونه با مسائل روبرو شود و در مقابل شرایط مختلف از خود واکنش نشان دهد.
– کار گروهی باعث تقویت حس همکاری، ارتباطی، رهبری و نظارتی کودک می شود.
امروزه در بسیاری از کشورها ،شیوه های خاص اسب درمانی برای بهبود بیماریهای حرکتی و روحی کودکان به صورت علمی و جدی پیگیری می شود و نتایج پژوهشها نشان دهنده پیشرفت چشمگیر این دسته از کودکان بوده است.
